Haltepaalbordje

Toen we de opdracht kregen om een haltepaalbord te fotograferen, was het openbaar vervoer nog in vol bedrijf. Alleen de fotograaf die de opdracht onmiddellijk uitvoerde is er nog in geslaagd passagiers op de foto te krijgen.
Alle anderen moesten het doen met de nieuwe realiteit: een stilgelegde maatschappij.
Halteplaatsen zijn dynamische plekken. Veel jongeren op het platteland en in de stad
maken gebruik van het openbaar vervoer om van en naar school te gaan.
In de stad zie je vaak dat de schooljeugd niet genoeg heeft aan de ruimte op het trottoir, maar ook nog het fietspad in beslag neemt. Als de bus aankomt dromt de hele horde naar voren, want iedereen wil als eerste instappen. Als ik dat had kunnen fotograferen had ik die foto ingeleverd.
Nu zijn de bushaltes in de stad en daarbuiten spookplekken, de aanwijzingen op de borden nutteloos.
Er rijden hier en daar nog wat bussen, en die zijn bijna altijd leeg.
Er stapt niemand meer in of uit.
Hoe treffend geven de foto’s dit weer: al die eenzame borden en dat ongebruikte bushokje in het lege landschap!
Alleen in de stad is nog een stopplaats met een teken van leven, daar staat een fiets geparkeerd!
En bij die drukke bushalte richting hoofdstation en museum staat niemand meer stil. Ik rijd er voorbij en maak de foto. Die hoeft niet scherp zijn, je hoeft niet lezen waar de bus heengaat, want waar je naar toe zou willen is nu onbereikbaar. De kerk is niet meer open. De wereld staat op zijn kop.
Tot nader order gesloten.

Martha.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.