We zijn net teruggekomen van een vakantie op het mooiste eiland van de wereld. Tenminste, dat zeggen de mensen op Rügen zelf. Misschien hebben ze gelijk, ik heb nog niet alle eilanden van de wereld gezien dus onthoud ik me van een oordeel.
Wat ik wel van Rügen weet is dat het een eldorado is voor fotografen en filmers.
De opdracht van de fotoclub was deze keer een uitdagende: maak een drieluik. Drie foto’s die samen een verhaal vertellen.
Ik had een prachtig drieluik kunnen maken: een majestueuze vogel die komt aanvliegen hoog in de lucht, dichterbij komt en laag over het weiland scheert en tenslotte landt. Een zeearend op jacht, en dat net voor de lens! Voor man de filmer was het ook een prachtig moment: een kolonie meeuwen raakt overstuur en probeert met een hoop misbaar het beest te verjagen.
Maar zo werkt het maken van een drieluik niet. Je moet nadenken over welk verhaal je wilt vertellen en daarvan een compositie maken.
En ieder van ons heeft op haar of zijn eigen manier een bijzonder verhaal gemaakt. En degene die naar de foto’s kijkt mag het verhaal erin ontdekken, of zelf een heel nieuw verhaal maken. Ik zag bij onze inzendingen op de website verhalen van afbreken en van opbouwen.
Op Rügen zag ik een drieluik gemaakt van zand. Een grote happende vis met scherpe tanden. Maar wel in drie delen gehakt: staart, romp en kop.
De rover is prooi geworden, in mootjes gehakt. En dat vond ik toen ik het zag wel heel symbolisch voor wat wij nu allemaal wensen voor onze wereld:
Dat de vernietiger krachteloos gemaakt wordt. Een drieluik kan soms ook een wens verbeelden!
Martha