“Heaven is under our feet as well as over our heads”. Deze uitspraak van Thoreau was het uitgangspunt voor de opdracht van deze maand. Kijk eens naar beneden, zoek de schoonheid onder je voeten.
En daar was het Zweedse bosanemoontje, de verlepte Japanse kersenbloesem, de vogelpootjes in het zand, het volhardende plantje in een voeg, de stolperstein, de twee blauwe schoenen bij het kaaspuntvormig tegeltje, de rode kat in het groene gras, de groene kikker in de groene plas en de vrouwenmantel met regendruppels.
En niet te vergeten alle verloren handschoenen, elk op zijn eigen stukje aarde. De hond, vervagend in het groene gras zo laag bij de grond, herinnering geworden. De slak die ons een klein inkijkje gunt in zijn huisje, en de op de grond gevallen katjes van de hazelaar die op chipito’s lijken.
Wat is er een hoop te zien, zo laag bij de grond.
Wij zijn amateurfotografen. Wij zijn geen kunstenaars. Frank liet ons het werk zien van Francesca Woodward, een Amerikaanse, jong overleden fotografe. Haar fascinerende zelfportretten in zwart/wit zetten ons aan het denken. Dat doet kunst. Maar misschien, heel misschien zijn wij toch ook wel een beetje kunstenaar. Op de tentoonstelling van de fotograaf JR in het Groninger Museum zag ik een quote van hem geprojecteerd op de muur:
“Art is not supposed to change the world, to change practical things, but to change perceptions”
En misschien, heel misschien hebben wij met onze fotoserie ook iets in werking gezet. Dat hoog in de lucht of recht voor ons uit of laag bij de grond of waar we ook kijken iets ons kan verwonderen.
And by showing this in our pictures perhaps, perhaps we did change perception.
Martha