Onze fotoclub gedijt! We hebben een aantal nieuwe leden, en dat is goed voor onze groep, het zorgt voor nieuwe dynamiek. Bovendien kon de door corona uitgestelde expositie in de bibliotheek van Zuidhorn eindelijk doorgaan, en staan er in het volgende seizoen nog twee op stapel. Lekker bezig dus.
De laatste opdracht voor de vakantie was van Louk: break the rules. Trek je eens niets aan van de regels en, zoals Anneke het opvatte, van de conventie. De bukkende vrouw brak de conventie, en Anneke brak die door het vast te leggen. En wat een humoristische foto leverde dat op! Ook de schilder Rembrandt rekende graag af met de conventies : een poepende hond op de voorgrond van het verhaal van de Barmhartige Samaritaan was bijna heiligschennis! Om van de Nachtwacht maar te zwijgen! Wat een rommelzootje, zeg. Geen enkele groepsfotograaf van onze tijd zou er zo’n soepzooi van maken. Kapitein Frans Banninck Cocq was bepaald “not amused”. Ik vraag me af wat de vrouw die in een ietwat compromitterende houding bezig is het chemisch toilet voor de ogen van de andere campingbewoners te legen van haar foto zou vinden.
Zoals elke kunstvorm kent ook de fotografie eigen regels. De do’s en don’ts.
De regels zijn er niet voor niets, ze dragen bij aan wat wij als mooi herkennen. Ook de natuur kent haar eigen regels. Zo is er de gulden snede, een bepaalde verhouding die ons oog als esthetisch ziet. Schilders als b.v. Leonardo da Vinci pasten die veelvuldig toe in hun kunst. De verhouding waarin de zaden van een zonnebloem zijn gerangschikt kennen wij allemaal als voorbeeld van deze gulden snede.
Daarom fotograferen we dat zo graag, ons oog wordt er steeds weer naar toe getrokken. In de fotografie kun je de regel van derden ermee vergelijken.
Ook heeft de natuur haar eigen regels over kleurgebruik. Elke bloem heeft de kleur die nodig is om op die plaats en dat moment te bloeien. En dat vormt altijd een harmonieus kleurenpalet. Een natuurlijk bloemenveld doet nooit pijn aan je ogen.
En daar kom je dan bij het breken van regels: soms doet hedendaagse kunst pijn aan je ogen! Omdat de schilder je dat wil laten voelen.
Omdat de gebroken regel de aandacht leidt naar wat de kunstenaar zeggen wil.
Toon Hermans brak de regel door als cabaretier eens niet zijn verhaal te vertellen, maar heel lang stil te zijn! En die stilte was juist veelzeggend!
Het bewust overtreden van de regel is niet zo moeilijk. Het is wel moeilijk om toch nog een foto met zeggingskracht te maken. Is ons dat gelukt? Kijk op de website en oordeel!
Martha