Wij van de fotogroep hebben een aantal keren per seizoen een praktijkdag. Enkele leden van de groep plannen deze dag, en het is altijd weer verrassend waar we terecht komen.
Deze keer gingen we naar de oude in onbruik geraakte Philipsfabriek in Stadskanaal. Ooit was dit het kloppende economische hart van Stadskanaal, nu een vervallen en desolaat gebouw. Hier en daar vinden in het gebouw nog wat activiteiten plaats, maar de meeste ruimte is ten prooi gevallen aan mensen die er genoegen in scheppen om iets kapot te maken.
Met onze camera’s lopen we door het gebouw. Als iets vragen oproept is het wel deze omgeving. Waarom in hemelsnaam lopen we gefascineerd over drankflesjes, glassplinters, vernielde gipsplaten, verkruimelde vloerbedekking en brokken cement? Wat boeit ons in restanten glas, oude leidingen en afbrokkelende verf? En wat brengt mensen ertoe om alles in zo’n gebouw te slopen en te vernielen?
Al rondlopend schoot mij een verhaal te binnen van Marten Toonder. Het gaat over een vredig volkje dat om een of andere reden soms tot een enorme vernielzucht gedreven wordt. Onder het slaken van de kreet ”mooi groot platmaken” gaat de hele bende aan de gang en binnen een mum van tijd is het gelukt. Alles is mooi groot platgemaakt.
Ik denk dat er in Stadskanaal ook zo’n volkje woont.
En wij leggen de gevolgen van hun activiteit vast met onze camera’s. Is de reden dat dit ons zo boeit misschien dat we stiekem ook wel eens lekker iets mooi groot plat willen maken?
Ik vraag dit aan Dr. Okke Zielknijper, psychiater uit Rommeldam.
Zijn antwoord is duidelijk: Ik maak dat zo dikwijls mee in mijn praktijk. Het zijn infantiele reflexen en vaderbindingen.
Zijn wijze raad had kunnen zijn: bedwing uw destructieve neigingen. Sublimeer ze in uw foto’s.
Over een tijdje zijn deze foto’s weer te zien op onze website.
Martha