Wat weer een bijzondere en uitdagende opdracht kregen we mee: maak een foto van iets dat voor jou stilte inhoudt.
Wat is het hier heerlijk stil, zeggen we vaak vergenoegd tegen elkaar! Wat een stilte! Wat een rust!
Maar volgens mensen die er verstand van hebben bestaat stilte niet!
Wij leven in een ononderbroken golf van geluid!. Alles om ons heen piept, schuurt, kraakt, bonst, klopt of zoemt.
En dan gaat het niet over de buurman die zijn postzegeltuintje alleen kan onderhouden door het gebruik van allerlei gekmakende herrie-apparaten, maar gewoon over het leven om ons heen!
Onze oren zijn (gelukkig) niet in staat om alle geluidsgolven om ons heen op te vangen.
In Minnesota staat het Orfield -laboratorium. Daar bevindt zich een kamer waar 99,99% van alle geluid geabsorbeerd wordt.
Daar is het dus doodstil. Heerlijk zou je denken. Toch houdt een mens het er niet lang vol!
Je gaat namelijk de geluiden van je lichaam horen. Je schurende pezen en botten, het gekraak van je gewrichten, de werking van je organen, de bloedstroom in je aderen, de lymfestroom in je klieren en zelfs het geluid van de in-en uitgaande lucht in je longen!
Het record staat op naam van een journalist die het er drie kwartier volhield, en er toen min of meer gek uitkwam!
The sound of silence maakt ons gek, zo leert de science of silence ons.
Maar we wonen niet in een laboratorium. We leven in een wereld vol menselijk lawaai en ervaren de stilte in het ontbreken ervan.
De foto van de ondergaande zon bijvoorbeeld geeft dit heel goed weer.
Maar wie weet welk een lawaai die ondergaande zon eigenlijk maakt. Ik hoef het niet horen.
Ik kan genieten van de stilte van een oud kerkhof, een kalme zee, een dromerige avond of een bootje in het lover.
En ik doe oordopjes in als de buurman zijn tuin onderhoudt.
De volgende opdracht is ook weer een uitdaging. Ik ben benieuwd wat we daar van gaan maken.
De stiltefoto’s staan op de website.
Ik vind dat we het knap gedaan hebben samen!
Ik ben er zelfs een beetje stil van!
Martha