Februari 2025: Licht.
Wat een knaller staat er op de website van InFocusZuidhorn! Zo’n foto die ik best had willen kunnen maken maar waar ik als amateurfotograaf toch te beperkt voor ben. Aan de opdracht “licht” heeft deze foto in alle opzichten voldaan. Een gloeilamp – bij uitstek het symbool van licht – kleur laten vangen via het licht van je computer, en daar dan een haarscherpe, prachtige foto van maken, je moet er maar opkomen!
De andere opnames van het licht zijn overigens ook zeer de moeite waard om te bekijken, en zoals altijd is het juist de verscheidenheid van de foto’s die samen een boeiende combinatie vormt! Karen maakte er ook deze keer een mooi geheel van!
We hebben een praktijkdag achter de rug. Een deel van de club ging naar het Groninger Museum en een drietal koos voor de Hortus in Haren. Met een pittige opdracht toog ik naar de Hortus. En ik ben heel erg nieuwsgierig naar wat de andere twee Hortus-gangers ervan gebakken hebben. Want hoe mooi en druk en gezellig de Hortus in de zomer kan zijn, zo stil en koud en kaal was het er nu. Toch heb ik er met plezier rondgelopen en foto’s gemaakt! Want juist dan moet je op zoek naar iets dat de moeite waard is om te fotograferen, en dat maakt het tot een spannende uitdaging.
Ik denk vaak aan wat ik ooit ergens las: er zijn geen oninteressante dingen, er zijn alleen ongeïnteresseerde kijkers!
Martha
December 2024: Emoties.
Wat is dat nou precies, een emotie?
Volgens Wikipedia is een emotie een gemoedsbeweging die je krijgt naar aanleiding van een gebeurtenis. Een emotie ontstaat door schrik, angst, verdriet, boosheid, geluk. Een emotie voel je in je lijf. Emoties komen voort uit de wijze waarop mensen gebeurtenissen in hun leven ervaren en interpreteren. Wat de een boos maakt, laat een ander koud. Wat de een verdrietig maakt, doet de ander niets.
Kinderen tonen hun emoties gemakkelijk. Die springen van blijdschap😂 , huilen😢 van woede😤 of kruipen achter de bank van angst.😫In de loop van je leven leer je dat het handiger is om de uitingen van je emotie wat in te perken. Hou je een beetje in, zeggen we tegen elkaar of tegen onszelf.🤫
En nu is natuurlijk de vraag: is het ons gelukt om een emotie uit te beelden in een foto? De fotograaf weet welke emotie haar of hem ertoe bracht de foto te maken. Het is aan degene die de foto bekijkt welk gevoel het oproept. En daarbij moet het natuurlijk ook nog gewoon een goede foto zijn!
Al met al dus een pittige opdracht! Wat mij betreft vind ik dat we cum laude geslaagd zijn.👍
We hadden dinsdag de laatste vergadering van het jaar. We begonnen met het bekijken van ons werk dat in de Eiberhof hangt, een serie portretten. In het nieuwe jaar staat er weer een expositie op stapel.
Maar eerst gaan we de kerstvakantie in met weer een mooie opdracht.
Ik wens alle lezers van het blog en alle bezoekers van onze mooie website:
Goede Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar!❤ 🧡 💛 💚 💙 💜
Martha
November 2024: Cinematic.
Wat is dat? Een cinematic foto? Nooit van gehoord! Luc legde het ons uit en google gaf ook nog wat informatie. Dus gingen we op stap en bekeken de wereld eens met een andere blik. Zo kun je bij een uitgebrande tractor allerlei scenario’s bedenken. Bij een beeld van een station met een trein in aantocht ook! De posters met de aankondiging van een film kun je de cinematic foto bij uitstek noemen.
Immers, om de kijkers naar de bios te lokken moet de foto spannend zijn en vragen oproepen.
Karen, die altijd de presentatie verzorgt, had onze foto’s in een kader gezet waardoor het leek of je vanuit een bioscoopzaal naar de film zat te kijken. Geweldig, net echt! Dat bracht mij op het idee om dan ook een bestaande filmtitel voor de foto’s te bedenken, en wat commentaar te leveren:
– Marijke: Trainspotting………….Film over hobby van mannen die wat ontspoord zijn.
– Martha: Bis ans Ende der Welt……… Film over iemand die denkt dat de aarde plat is
– Karen: the Midnight Meat Train. ………HEEL ENGE FILM, vooral voor vegetariërs
– Pieter : World’s Fastest Tractor………. Film zonder happy ending
– Alfred: The Parking Place………. Film over wanhopige zoektocht naar parkeerplek
– Henk: The Shining………..Film over vrouw die eindelijk het licht ziet
– Luc: Rebecca. …….Film over vrouw met een eetstoornis
– Klaas: The Fugitive………. Film over iemand op de vlucht in de mist op een elektrische fiets
– Hilda: Who’s that Girl!…….. Film over vrouw die zelf ook geen idee heeft wie ze is
– Jan: Desolation Road. ………Film over moedig iemand die toch nog wat kleur in de wereld wil brengen
– Heike: Walk on the Beach……… Film over mensen die zich al glibberend afvragen waarom ze hier aan begonnen zijn
– Loek: Walk Away……… Film over wat er gebeurt als je wegloopt en je autolichten aanlaat
– Frank: The Woman in the Window…….Film over vrouw die niet veel om het lijf heeft
Ach, bedenk zelf maar wat! Kijk naar de foto’s en verzin een verhaal. Wij hadden gewoon een goede en serieuze avond met het bespreken van onze foto’s. Zoals het hoort met een lach en met opbouwende kritiek. Allemaal hebben we er wat van gemaakt, en hebben er weer wat van geleerd.
Het was een stimulerende opdracht, we moesten uit onze comfortzone, en dat is goed voor een mens.
Klaas heeft ze op de website gezet! Er staan twee exposities op stapel. Van december tot en met februari exposeren we in de Eiberhof te Zuidhorn.
Martha
Oktober 2024: Monnikenwerk (bietencampagne en kloostermuseum).
In het najaar staat Groningen in het teken van de bietencampagne. Volgeladen vrachtauto’s en schepen vervoeren de bieten vanaf de Groninger akkers naar de Suikerfabriek. Het zoete aroma van de melasse waait over de stad en dringt soms zelfs door in de huizen. Voor mij is het de vertrouwde geur uit mijn jeugd en verbonden met de herinnering aan de grote bergen herfstbladeren in het plantsoen waar je in kon ravotten, en met de opwinding van het naderende Sint Martinusfeest en de herfstvakantie.
Het was een leuke opdracht om iets dat te maken heeft met de bietencampagne te fotograferen. De leden van de groep gingen ijverig op zoek naar de grote bergen pas gerooide bieten aan de rand van de akkers. Dat viel nog niet mee, maar de echte Groninger weet dat je de “sukkerbaitenbulten” kunt vinden op de zeeklei van het Hogeland. We ontdekten een pas gestorte berg bieten, waarvan een gedeelte op de weg was terechtgekomen. Een jonge man was bezig de bieten op de hoop te gooien om zo de weg vrij te maken. We hielpen de man, maar dat bleek monnikenwerk. De man gaf het op en belde zijn baas, en wij gingen foto’s maken.
Over monnikenwerk gesproken: onze praktijkdag was in het prachtige klooster van Ter Apel. Nadat de gids ons had rondgeleid gingen we aan de slag met onze camera’s!
Bieten en Monnikenwerk zijn weer te zien op de website.
Die grote ruwe suikerbieten met hun zachte witte geurende binnenkant doen me denken aan het eerste vers uit een gedicht van Jan Boer:
“Ons volk is bròkkel, stroef en kold
Net as zien haarde kloeten
Moar ’t beste is naar binnen vold
De roegste kaant zit boeten”
Martha
September 2024: Weer begonnen (expositie in het gemeentehuis).
En toen was de vakantie voor de meesten van ons weer voorbij, en hadden we de eerste samenkomst van FotogroepINFocus. En meteen flink aan de slag: er was veel te bespreken en veel te bekijken.
We waren blij met de expositie in het gemeentehuis! We waren het er over eens dat we best goed werk geleverd hebben. Jezelf een compliment geven is volgens de huidige psychologische inzichten heel goed voor een mens. Gelukkig kwamen er ook mooie reacties van buiten de groep!
Frank en Marijke wil ik van harte bedanken voor hun inzet, inzicht en betrokkenheid. Dat heeft er in grote mate toe bijgedragen dat we zo tevreden terug kunnen kijken op deze expositie!
Een gewaardeerd lid van de groep moet helaas een jaartje afhaken. We hopen dat hij terug komt en ons blijft verbazen met de foto’s van Aurora Borealis.
We zijn weer begonnen. Er was een aspirant- lid aanwezig van wie we graag willen dat ze er bij komt! Onze groep groeit en bloeit, en verandert en beweegt mee met de tijd.
Een aantal van ons heeft de moedige taak op zich genomen om de foto’s van de prachtige expositie in het gemeentehuis te verwijderen van de panelen. Dat klinkt eenvoudiger dan het was: de foto’s hadden zich met grote vasthoudendheid gehecht aan hun ondergrond. Gewapend met Stanley- en plamuurmessen zijn ze de klus voortvarend te lijf gegaan. Na enige uren noeste arbeid, en een spoor van plamuurresten op de vloer (netjes opgeveegd) kregen we de foto’s wonder boven wonder in ongeschonden staat terug. Waarvoor dank!
De foto’s van de afgelopen periode worden weer op de website geplaatst.
Gaat dat zien!
Martha
Helaas begonnen we dit seizoen met een vreselijk bericht. Het verdriet dat een van ons te dragen kreeg heeft ons diep geraakt. Wij zijn daar deze avond niet aan voorbij gegaan.